Heel wat docenten en coördinatoren werden van de ene dag op de andere ondergedompeld in de geheimen van het online leren. Leen was één van hen. We vroegen naar haar ervaring en kregen dit verhaal.
Ik keek het even na, want time flies when you are in quarantine. Op 11 maart kregen we een e-mail van de rector met de eerste coronamaatregelen voor onze universiteit. Voor groepen van meer dan vijftig studenten werd toen aangeraden om online lessen te organiseren. Mijn eerste reactie was: “Dan boeken we gewoon een groter lokaal zodat ‘mijn’ studenten van het postgraduaat Energy & Climate verder uit elkaar kunnen gaan zitten. Problem solved.”
Waarom worden we nog in de les verwacht?
Die zelfde dag had deze groep, met studenten van verschillende nationaliteiten, les. Ook zij hadden natuurlijk de e-mail van de rector gelezen. Ik werd meteen aangesproken door een Braziliaanse studente die zich zorgen maakte en niet begreep waarom ze nog in de les werd verwacht. Een Italiaanse student vroeg of de lessen niet opgenomen konden worden: “I’m not sure if the university has all the means in place to set up such online lectures in short term.”, zei ik en liet mijn gedachten afdwalen naar Blackboard. Ik bedacht dat misschien het ‘forum’ op dat platform soelaas kon brengen (ja, lach maar). Little did I know dat ik minder dan vierentwintig uur later een druk bijgewoonde online les, met veel bravoure gegeven door Walter Roosels, zou volgen over BlackBoard Collaborate Ultra. Een wereld ging voor mij open. En een ‘Yes we can’-gevoel maakte zich van mij meester.
Chatten for dummies
Ik had de dag voordien nog in allerijl met een collega een video opgenomen die gebruikt ging worden voor de online infodag. Daarna kreeg ik een ‘chatten for dummies’-cursus om de online bezoekers van de e-infodag te woord te kunnen staan. Pluim op hoed voor het communicatieteam trouwens, dat zich toonde als goed geoliede radars in een grote (bij wijlen roestige) machine. Ik was dus al ver uit mijn comfort zone gestapt. Ik zat op een stijgende leercurve. I love it! Peper in uw gat en gaan met die banaan.
Sharing is caring
Er waren nog wel een aantal hordes te nemen. We werken binnen het postgraduaat vaak met externe gastprekers die nog nooit van Blackboard hadden gehoord. Ik probeerde mijn communicatie helder te houden en wisselde die ook uit met mijn collega postgraduaatcoördinator onder het motto ‘sharing is caring’. Ik ontving in return een naar het Engels vertaalde handleiding (dankzij de dochter van Geert De Schutter) en gouden tips (“Vergeet de opname-knop niet af te zetten.”) tijdens een lunch bij Sociale Wetenschappen. Wat mis ik die lunchmomenten nu, …
Yes, we can.
Op 18 maart startte ik met knikkende knieën de eerste online sessie op. De docent (wellicht ook wat gespannen) zat al klaar en ik zag de deelnemers één voor één binnenkomen. We staken onze handjes op, verwelkomden elkaar kort via de chat, de deelnemers zetten hun microfoons op mute en we gingen van start alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Yes, wij kunnen dat, mijmerde ik, terwijl ik mijn zoon de kamer uitstuurde en al handgebarend liet weten dat hij stil moest zijn.
Ondertussen zijn we bijna twee weken verder en loopt het volgen en geven van de online sessies steeds beter. Ik leer nog elke dag bij en voel dat anderen ook bereid zijn om te leren en hun (digitale) grenzen te verleggen.
Leen Herrijgers
Coördinator postgraduaat Energy & Climate