Op de dag dat de scholen in België in lockdown gingen, begon Laure Staelens als communicatiemedewerker op de Dienst Studie-informatie en Werving . Vandaag heeft ze haar collega’s nog altijd niet ontmoet, wat het moeilijk maakt om een band op te bouwen. “Aan iemand die je nog nooit gezien hebt, vraag je niet zo gauw hoe het ermee gaat.”
Twee dagen werkte Laure nog op een verlaten kantoor, waar twee voor de gelegenheid aanwezige collega’s haar wegwijs maakten en haar laptop overhandigden. Daarna begon ook voor Laure het telewerken. Niet ideaal in die omstandigheden. “Ik was aangeworven om de infodagen voor de studenten te organiseren. Vooral die eerste periode vond ik het moeilijk om een overzicht te krijgen. Je wordt door zoveel mensen gebeld, zowel vanuit de centrale diensten als de faculteiten. Het zou gemakkelijker geweest zijn als ik daar gezichten op kon plakken. Ook heb ik mezelf het programma InDesign moeten aanleren. Dat lukte wel, maar met een cursus zou dat veel vlotter gegaan zijn.”
Met de organisatie van de tweede digitale infodag op 25 april stond Laure al meteen voor een pittige uitdaging. “Het communicatieteam had een maand eerder op een paar dagen tijd de eerste digitale infodag in elkaar gebokst, waarvoor hoed af. De basis was er dus, maar het was aan mij om die tweede dag verder op punt te stellen. Eigenlijk was het voor iedereen nieuw. In die zin voelde het niet alsof alsof ik iemands job overnam, maar met een nieuwe job begon.”
Kennismaken via whatsapp
Gelukkig hadden de collega’s oog voor haar bijzondere situatie. “Die eerste dagen heeft Ann Segers van de communicatiedienst aan de directe collega’s gevraagd om een foto van zichzelf met een korte voorstelling te posten op de whatsappgroep. Dat vond ik heel attent. En de medewerkers met wie ik in contact kwam, waren altijd lief en behulpzaam. Maar hen echt leren kennen is er niet bij. Skypemeetings zijn handig, maar ze vervangen geen echt contact. Een gewoon babbeltje zit er niet in. Hoe is het?, vraag je niet zo gauw aan iemand die je nog nooit gezien hebt.”
Het contrast met haar vorige job als freelance televisieredacteur kon niet groter zijn. Toen klopte ze lange dagen in een klein team en had ze nauw contact met de programmakandidaten. Boeiend, maar er bleef nauwelijks tijd over voor een privéleven. “Ik heb daarom bewust de stap naar een andere sector gezet en ben nog altijd blij met die keuze: ik heb een goed gevoel bij deze job en heb al heel veel bijgeleerd. Maar ik kijk er wel naar uit om weer gewoon op kantoor te werken. Vanwege het contact met de collega’s – dat is net het leukste aan een job – en ook omdat ik de normale routine mis. Al heb ik intussen ook leren genieten van de voordelen van thuiswerk. Later kunnen opstaan en in jogging werken bijvoorbeeld (lacht).”