Van overvol archief naar stijlvolle toren

Spotte jij hem al in de Meerminne? Daar rees in februari 2022 een mooie boekentoren van maar liefst vier meter hoog. Hoe die tot stand kwam, is het verhaal van een puik staaltje teamwork over de departements- en faculteitsgrenzen heen.

In 2006 verhuisde de Faculteit Sociale Wetenschappen naar het gebouw de Meerminne in de Sint-Jacobstraat in Antwerpen. Op tien jaar tijd was de archiefruimte overvol én rommelig geworden. Chris Roes, verantwoordelijk voor archivering binnen de Faculteit Sociale Wetenschappen, startte vol goede moed aan het opruimwerk. Ze botste op duizenden publicaties: overschotten van congressen, kopieën van doctoraten…

Tijdens een citytrip naar New York overnachtte ze in het Paper Factory Hotel, een oude drukkerij. Boeken waren omgetoverd tot een grote toren, van de kelder tot en met de eerste verdieping. Hier ontstond het idee om de boeken uit ons archief een bijzondere bestemming te geven. Na goedkeuring door onze faculteit, de Preventiedienst en de Technische Dienst was de kogel door de kerk: de boekentoren kon gebouwd worden!

Hulp van ervaringsdeskundigen

Eerste belangrijke vraag die naar boven kwam: hoeveel boeken hebben we nodig voor een toren van minstens vier meter hoogte? Chris ging te rade bij An Mariën van de Bibliotheek op de Stadscampus, die met haar collega’s jaarlijks een kerstboom met boeken zet. Na de berekening van An kwamen we tot de conclusie tot we er met onze eigen boeken niet zouden komen. De bib bezorgde ons wat dikke naslagwerken en we stuurden een oproep naar onze medewerkers. Uiteindelijk hadden we een heel aantal boeken in ons bezit en kon ons bouwproject starten.

Christof Witters van de Technische Dienst werd onze partner in crime. Met een ploeg van vijf (Christof Witters, Chris Roes, Karen Boven, Brecht Mahieu en Geertrui Berghmans) gingen we aan de slag. Op een week tijd gingen we wel rond zijn, dachten we. Van een volledig opgevulde kegelvormige toren – wat niet bleek te werken – eindigden we op een cilindervormige toren.

Precisiewerk was belangrijk. Elke laag boeken moest even hoog zijn en is vastgelijmd aan de vorige laag. Boek voor boek, laag voor laag, traag maar gestaag. Met 50 centimeter per dag, deden we er twee volle weken over. Engelengeduld legden we aan de dag. Koffie- en middagpauzes braken de sleur. Maar dankzij discipline en doorzettingsvermogen staat er nu een puik staaltje teamwork te pronken in onze inkomhal. Een kleine 5000 boeken zijn er weggewerkt in de toren.