Nele Van de Mosselaer (Wijsbegeerte) ontwikkelde mee de filosofische videogame ‘Doors’. Spelers hoeven geen filosoof of academicus te zijn: ‘Doors’ is er voor iedereen die op een ludieke manier wil kennismaken met wijsbegeerte en met vragen over fictie en realiteit.
Speelbare filosofie
Nele is doctor in de Wijsbegeerte. Ze is als onderzoeker en lesgever verbonden aan het Centrum voor Europese Filosofie, waar ze interactieve fictie bestudeert. Onder die term vallen allerlei vormen van fictie waarbij consumenten ook deelnemers zijn, die door hun handelingen of keuzes mee het verhaal sturen. Videogames zijn het voorbeeld bij uitstek. Nele bestudeert al een hele tijd computerspellen en legt zich in het bijzonder toe op hoe mensen virtuele (computergegenereerde) omgevingen ervaren. Vorig jaar kreeg ze het idee om zelf een computerspel te ontwikkelen. Ze creëerde mee de videogame ‘Doors’, die ze beschrijft als speelbare filosofie.
Deuren als vraagstuk
Tijdens de zoektocht naar een invalshoek voor haar spel, kwam Nele al snel bij deuren uit. Hoewel het heel alledaagse objecten zijn, zijn ze in videogames absoluut niet triviaal. Zo is het programmeertechnisch een hele uitdaging om werkende virtuele deuren te creëren (die bijvoorbeeld kunnen openen en sluiten). Maar ook vanuit filosofisch oogpunt zijn deuren in videogames interessant. Zijn speldeuren fictief of reëel? Ze bestaan niet in de realiteit en vergen dus enige inleving van de gamer. Maar tegelijk kunnen gamers wel degelijk met speldeuren interageren, door ze bijvoorbeeld (virtueel) te openen. Nele merkte op dat elke vraag die een speldesigner zich over deuren stelt, eigenlijk ook een filosofische vraag oproept. En zo werd het idee voor ‘Doors’ geboren…
Spelverloop
In ‘Doors’ kruip je in de huid van Clickclick, professor in de filosofie. Je arriveert in een hotel om er een bijzonder misdrijf op te lossen: er is een deur gestolen! Je missie bestaat erin te achterhalen hoe de vermiste deur er precies uitzag, om ze zo opnieuw samen te stellen. Informatie over de gestolen deur verkrijg je door het gebouw te verkennen en met verschillende personages te praten.
Tijdens het spel ontdek je verschillende soorten deuren, zoals achtergronddeuren (waarmee je niet kunt interageren) en geheime deuren (die er bijvoorbeeld als een kast uitzien). Bij elke nieuwe ontdekking wordt de deur in kwestie toegevoegd aan je persoonlijke verzameling, en wordt de filosofie achter het type deur – in termen van fictie en realiteit – in toegankelijke taal uitgelegd. Voor wie graag nog een stap verder gaat, verschijnen er links naar de bijbehorende academische papers.
Filosofie voor iedereen
Als speler kun je even stilstaan bij de uitleg die je te zien krijgt, of meteen weer verder gaan met de game. Op welke manier je ‘Doors’ ook speelt, het spel roept vragen op en wekt interesse voor probleemstellingen die niet voor de hand liggen. Nele wil dan ook aantonen dat je niet in de boeken hoeft te duiken om filosofische vragen te stellen. Wijsbegeerte is voor iedereen!
Bovendien maakt de humor in ‘Doors’ het spel (én filosofie) extra toegankelijk. Hoofdpersonage Clickclick is een komisch figuur en het spel zit bomvol woordgrapjes. Zo heet de receptioniste ‘Lotta Doors’ en is de slagzin van de game ‘Can you handle it?’. Nele voorzag ‘Doors’ heel bewust van een portie humor: ze wil die inzetten om haar boodschap over te brengen. Door het hoofdpersonage bijvoorbeeld gekke vragen te laten stellen, wil ze de gamer zelf tot nadenken aanzetten. Dat Nele op deze manier ook bewijst dat filosofie niet bloedernstig hoeft te zijn, is mooi meegenomen!
Een internationale samenwerking
Voor de creatie van ‘Doors’ werkte Nele samen met een internationaal team. Ze sloeg de handen in elkaar met Stefano Gualeni, doctor in de filosofie en game designer. Stefano werkt aan het Instituut voor Digital Games aan de Universiteit van Malta en maakte ook zijn collega’s Diego Zamprogno, Rebecca Portelli, Eva Škerlj Prosen en Costantino Oliva warm om mee te werken aan dit project. Nele bedacht samen met Stefano het spel. Daarnaast was ze verantwoordelijk voor de filosofische beschrijvingen van de verschillende deuren én tekende ze zelf mee.
Toepassingen
Dankzij haar ervaring met deze videogame, zoekt Nele nu sneller naar interactieve mogelijkheden (waaronder spelvormen) om iets aan te tonen of te illustreren. Ze doceert in de master Wijsbegeerte en gebruikt ‘Doors’ in haar lessen als pedagogische tool om fictie-theorieën en virtualiteit te bespreken. Het spel werkt goed in lesverband en blijkt een ideale conversatiestarter. Tot slot benadrukt Nele dat iedereen het spel vrij mag gebruiken. Zo wordt ‘Doors’ al in Spanje gebruikt tijdens lessen game design!
Zelf ‘Doors’ spelen?
Jeuken je vingers om ‘Doors’ te spelen? Je kunt de videogame gratis in de browser spelen!
Of liever eerst een trailer bekijken?
Nele Van de Mosselaer co-developed the philosophical videogame 'Doors' with Stefano Gualeni, Doctor of Philosophy and game designer at the Institute for Digital Games at the University of Malta. A humorous game for anyone who wants to get a taste of philosophy in a playful way, and who is interested in questions about fiction and reality. In 'Doors' the player becomes Clickclick, professor of philosophy. He arrives at a hotel to solve a very special crime: a door has been stolen! His mission is to find out exactly what the missing door looked like and reassemble it. Information about the stolen door is obtained by exploring the building and talking to various characters.