In de rubriek ‘De pluim’ zet een medewerker telkens een collega in de bloemetjes. Deze keer geeft Edith Piqueray (Team Gelijke Kansen en Diversiteit) de pluim door aan Noel Clycq (Opleidings- en Onderwijswetenschappen).
Nee, je hoeft niet verrast te zijn, zo bescheiden als jij bent. Ik heb heel bewust gekozen om deze pluim aan jou te geven, want jij hebt dit al lang verdiend. Ik geniet er dan ook van om je even in de bloemetjes te kunnen zetten.
Ik heb je leren kennen toen ik voor CeMis (Centrum voor Migratie en Interculturele Studies) kwam werken. Dat is ondertussen lang geleden, sinds 2008. CeMis bestond toen nog maar net, sinds 2005, en het team was toen nog klein. Ik kende jou, Petra Heyse, Els Vanderwaeren en Christiane Timmerman alleen van de academische literatuur die ik tijdens mijn studies had doorgenomen. Ik was dan ook erg gelukkig en fier om als onderzoeker in zo een interessante werkomgeving terecht te komen.
Ik heb jou daar ook zien groeien in het opnemen van verschillende functies; van het beëindigen van je doctoraat tot het coördineren van grote onderzoeksprojecten, zowel nationaal als internationaal, en het mee besturen van CeMis. Vanaf 2009 werkten we veel samen. De aanleiding was het grootschalige onderzoek ‘Oprit 14’ dat onder jouw leiding stond en waar ik op doctoreerde. We waren er allemaal door gebeten want het was een project met een duidelijke maatschappelijke meerwaarde. De schoolloopbanen van jongeren uit kansengroepen bestuderen met als doel inzichten te bekomen om ze te bevorderen.
Zoals vele andere doctorandi bij CeMis heb je mij altijd bijzonder goed begeleid. We konden niet alleen voor theoretische vragen en discussies, maar ook voor een warme babbel bij jou terecht. We mochten op eender welk moment van de dag op jouw bureau aankloppen. Je maakte altijd tijd voor ons en wist ons altijd te motiveren en te inspireren. Net zoals de literatuur aantoont hoe belangrijk het is om als leerkracht, docent, mentor, enz. je studenten te respecteren, aan te moedigen, te motiveren en vooral om in hen te geloven, maakte jij dat ook waar. Daardoor kon het beste in ons naar boven komen.
Ondertussen ben je doorgeschoven naar de Opleidings- en Onderwijswetenschappen en heb je het gemaakt tot Zelfstandig Academisch Personeelslid. Dat heb je dik verdiend! En niet alleen op vlak van je werkleven bleef je maar gedreven doorgaan, maar ook in je privéleven bleef je niet stilzitten. Samen met Eva heb je drie kinderen waarmee je laatst zelfs de Mont Ventoux op gefietst bent! Maar er zijn meerdere ingangen, onderverdeeld in makkelijker en moeilijker – ik zal je niet vragen welke je hebt gekozen 😉.
Tegenwoordig zie ik je geëngageerde en gedreven kant van dichtbij wanneer ik je tegenkom in je functie als voorzitter van de stuurgroep Diversiteit. Dank voor alle bijzondere tijd samen, dank voor alles wat je mij bijgeleerd hebt en wat onder meer geleid heeft tot mijn functie als stafmedewerker Diversiteit!