Nu het modelbouwatelier van de Faculteit Ontwerpwetenschappen er voor onbepaalde tijd desolaat en ongebruikt bij ligt, besloot verantwoordelijke Danny Devos om er eigenhandig gelaatsschermen en doe-het-zelfkits voor mondmaskers te maken.
De planten van zijn thuiswerkende collega’s vormen al een paar weken zijn enige gezelschap. Danny heeft tijd, hij heeft de machines en zijn handen jeukten om zijn steentje bij te dragen in deze moeilijke coronatijden. “Er is duidelijk een groot tekort aan beschermingsmateriaal en met onze lasersnijder en 3D-printer kunnen wij veel maken. En toen viel mijn oog thuis toevallig op een stuk
verpakkingsmateriaal voor kunstwerken – mijn echtgenote en ik zijn
namelijk kunstenaars : het bleek hetzelfde waterafstotende materiaal te
zijn waarvan beschermende schorten zijn gemaakt. Ik besloot aan de slag
te gaan.
Naaisters op rust
Concreet ben ik gelaatsschermen beginnen maken, naast een soort van bouwpakketten voor mondmaskers. Voor die laatste snijd ik de patronen uit met de lasersnijder. De gebruikers moeten de maskers enkel nog zelf stikken. De eerste maskers heb ik geleverd aan woonzorgcentrum OLV van Antwerpen in de Pieter van Hobokenstraat, waar mijn schoonmoeder verblijft. Niet veel later kwam er ook een vraag van woonzorgcentrum De Veldekens in Berchem, waar toevallig een paar voormalige naaisters verblijven. Die waren heel blij dat ze gemakkelijk zelf kwalitatieve mondmaskers konden maken. Ook het UZA is een afnemer.
Via de Facebookgroep van Mekano, zoals ons laboratorium heet, en mond-aan-mondreclame kwamen er vanzelf meer aanvragen. Een tiental mensen – vrijwilligers, vrienden en familieleden – helpen mij met het stikken en verdelen van de mondmaskers. Anderen bezorgen mij katoen, bijvoorbeeld oude lakens, nodig om de binnenkant van de mondmaskers te maken. En dankzij mijn contacten in de kunstwereld raak ik ook aan voldoende waterafstotend textiel. In totaal heb ik nu zo’n 250 pakketten voor mondmaskers en 25 gelaatsschermen geproduceerd. Het maken van die gelaatsschermen is best arbeidsintensief, ik kan er maximum vier per dag afwerken.
Nog meer werk dan anders
Het geeft mij een goed gevoel om iets nuttigs te kunnen doen. Normaal ben ik de hele dag in de weer met het begeleiden en helpen van studenten en docenten. Nu heb ik het atelier voor mezelf. Ik zie alleen mijn collega van security heel eventjes aan het begin en het einde van de dag. Voor een besmetting hoef ik dus niet te vrezen, maar het is wel eenzaam. En zonder studenten is er natuurlijk weinig werk. Op de duur zijn alle ruimtes gepoetst, alle machines onderhouden en alle beitels geslepen. Dus ik ben blij dat ik dit kan doen. Ik werk nu nog meer uren dan anders (lacht).”
Wil jij helpen of mondmaskers stikken? Neem dan contact op via danny.devos@uantwerpen.be.
Meer info op de facebookpagina van Mekano.