Trainen, met sportzakken sleuren, een beetje schoolwerk en maaltijden voorbereiden. Zo kan je het merendeel van mijn dagen omschrijven. Ik ben Marion Decrop, eerstejaars masterstudente biomedische wetenschappen, met een grote passie voor jiujitsu. Een tijdje geleden mocht ik met veel trots de Francis van Loon award ontvangen als topsportstudent van het jaar.
Topsport combineren met studies is niet altijd even gemakkelijk, maar het is veel leuker dan het misschien lijkt!
Toen ik zes jaar was, begon ik met jiujitsu, en in 2014 startte ik met mijn competitiecarrière. Vanaf toen reden we ongeveer twee keer per week naar Antwerpen voor de nationale trainingen. Klein detail: ik woon in de kuststad Bredene. In Antwerpen gaan studeren zorgde dus wel voor heel wat minder uren in de auto.
Creatieve planning tijdens studies
Het leven werd er echter niet makkelijker op. In mijn eerste bachelorjaar leek het me nog een goed idee om naast mijn topsport en de scouts, wat ik toen ook nog deed, ook al mijn studiepunten op te nemen. De studietrajectbegeleider keek geschrokken op toen ik dit zei tijdens ons gesprek. In het tweede jaar werd ik wat slimmer, liet ik toch wat vakken vallen en stopte ik jammer genoeg ook met de scouts. Doordat ik ook leerde plannen en onderweg studeren, lukte het me in mijn derde jaar nog altijd om studie en sport te combineren. Onderweg studeren heeft me al heel vaak geholpen. Zo heb ik geleerd dat studeren in de auto beter gaat dan in het vliegtuig, en dat ik me in de trein net beter kan concentreren dan in de auto.
Duo system en fighting system in jiujitsu
In jiujitsu train ik twee disciplines: duo system en fighting system. Misschien een klein woordje uitleg bij deze eerste discipline. In het duo system heb je een vaste partner waarmee je ‘vecht’. Er zijn drie series met verschillende aanvallen die elk een nummer hebben en voor iedereen gelijk zijn. Op de wedstrijd zegt de jury van elke serie drie nummers. Je partner weet dan hoe hij moet aanvallen en het is de bedoeling dat jij je zo goed mogelijk verdedigt. De jury geeft uiteindelijk punten op snelheid, realisatie, techniek,… Het duo-koppel met de hoogste score wint uiteraard. Met duo system ben ik begonnen in 2014 en in maart 2015 behaalde ik mijn eerste wereldtitel. Het ging dus allemaal redelijk snel, maar dat was wel tof. Vorig jaar ben ik ook fighting system beginnen trainen. Daar was mijn mama in eerste instantie niet bepaald een fan van, omdat dit volgens haar meer lijkt op echt vechten. Maar dat is één van de vele voordelen van op kot zitten. Aangezien ik de hele week in Antwerpen zit, kon ze me niet echt tegenhouden om naar de trainingen te gaan (sorry mama!). Met de kracht- en conditietrainingen erbij kom ik meestal wel aan een mooi aantal trainingsuren per week en sleur ik ook regelmatig een sportzak mee.
Topsport ten tijde van Covid-19
De coronamaatregelen waren voor mij, net als voor iedereen, een serieuze tegenslag waar ik toch even aan moest wennen. Geen trainingen, geen wedstrijden, alle fitnesszalen en zwembaden gesloten. Euh, dan maar gaan lopen zeker? Als we het van de positieve kant bekijken: ik werd steeds creatiever met ‘workouts’ in de tuin en nu loop ik al een heel pak beter dan vroeger.
De afgelopen tijd heb ik vaak teruggedacht aan wat mijn coach niet zo lang geleden tegen me zei: “Houd je niet te veel bezig met dingen waar je geen controle over hebt, maar focus je op de dingen waar je wel iets aan kan doen.”
Buitenlandse opportuniteiten versus ‘normal life’
Door de buitenlandse wedstrijden ben ik al in veel landen geweest. Jammer genoeg is er niet altijd tijd voor culturele uitstapjes waardoor we vaak niet veel meer zien dan de luchthaven, het hotel en de sporthal. Als we van een wedstrijd terugkomen naar België, heb ik altijd een beetje een ‘back-to-normal-gevoel’, omdat er op buitenlandse wedstrijden een heel andere sfeer hangt. Dat gevoel kwam vorig jaar na het wereldkampioenschap in Zweden dubbel zo hard aan. Toen hadden we, na een nacht zonder slaap, heel vroeg in de ochtend een vlucht. ’s Middags landden we in België en moest ik direct naar de campus om een presentatie te gaan geven.
Buitenlandse wedstrijden vind ik de leukste, en ook de stages in het buitenland zijn altijd tof. Je ziet oude vrienden terug en je leert veel nieuwe mensen kennen. Op de trainingen leer je natuurlijk ook heel veel nieuwe dingen bij. Het is altijd leuk om van verschillende trainers en atleten nieuwe technieken te leren, want vaak hebben andere landen ook een andere manier of stijl van vechten. Twee jaar geleden waren we in de zomer op stage in Griekenland. De laatste avond was het mijn verjaardag. Ze hadden niet echt iets kunnen voorbereiden, wat ik natuurlijk helemaal niet erg vond, dus hadden ze een beetje geïmproviseerd: om middernacht brachten ze een croissant met een grote kaars in. Het was wel de meest originele ‘verjaardagstaart’ die al heb gehad! De training de volgende ochtend was best zwaar, toen ben ik een klein beetje gestorven op de mat, denk ik. De trainer kwam achteraf al lachend naar me: “It’s my birthday present for you!” Well, thanks coach!
Hoe houd ik het vol?
Veel mensen vragen hoe ik mijn sport kan blijven combineren met mijn studies. Buiten veel plannen is er eigenlijk niet één of andere bijzondere geheime tip. Al moet ik toegeven dat het plannen ook niet altijd even vlotjes verloopt en het ook nogal hectisch kan zijn bij mij. Natuurlijk moet ik ook soms dingen laten vallen, of ergens wat later toekomen bijvoorbeeld. Maar het gevoel dat je krijgt wanneer je op het podium staat en het Belgisch volkslied hoort, is echt fantastisch. Op zulke momenten besef je waarom je het allemaal doet en dat hard werk altijd loont!
Artikel geschreven door Marion Decrop. Studentenredactie: Annelies Heylen. Eindredactie: Miep Demuynck, Els Crauwels, Dr. Bronwen Martin.