eze woorden las ik in juli 2020 op de sokkel van een beeld van een uitgemergelde vrouw met kind in het park van de Mahn- und Gedenkstätte Ravensbrück. Ik voelde me erdoor gesterkt in mijn pogingen om enkele vrouwen uit mijn gemeente (Wijgmaal) die in dat concentratiekamp hadden geleden of er zelfs waren gestorven, onder de aandacht te brengen …
