1940-2020
Albert René Lagrou werd op 17 oktober 1940 geboren in Antwerpen. Na de lagere school aan de katholieke gemeenteschool in Borgerhout, studeerde hij aan het Koninklijk Atheneum in Antwerpen en volgde er de Grieks-Latijnse richting. Zijn klasgenoot en vriend Walter Simons schreef ter gelegenheid van zijn overlijden op 6 augustus 2020, dat Albert steevast de eerste van de klas was en een schitterend geheugen had en zo begaafd was dat hij op het einde van de humaniora niet wist of hij klassieke filologie zou studeren of een exactwetenschappelijk vak. Vanaf 1958 studeerde hij scheikunde aan de Rijksuniversiteit Gent waar hij in 1961-1962 in het laboratorium voor analytische scheikunde van professor Julien Hoste bij werkleider Frans Verbeek een licentiaatsverhandeling maakte over polarografie met radioactieve isotopen. Hierna startte hij in hetzelfde laboratorium een doctoraat over de bepaling van sporen metalen in kobalt door pulspolarografie. De publieke verdediging vond plaats in 1967.
Op 4 juli 1964 huwde hij met Isabella Hauman, met wie hij twee dochters kreeg: Sylvia en Petra.
Academische carrière
Na het vervullen van zijn militaire dienst kreeg hij een kortstondige aanstelling als erkend navorser bij het I.I.K.W. (Interuniversitair Instituut voor Kernwetenschappen) daarna werd hij in 1963 aangesteld als voltijds assistent aan de leerstoel van J. Hoste. Ondergetekende was assistent in hetzelfde laboratorium van professor J. Hoste van 1960 tot 1963. Hij heeft in deze periode kennis gemaakt met Albert Lagrou, die hij zich vooral herinnert om zijn ongeëvenaarde humor. Na 1963 volbracht ondergetekende zijn legerdienst met een universitair verblijf in Congo en Burundi. In 1972 werd hij benoemd aan de UIA (Universitaire Instelling Antwerpen), terwijl Lagrou al in 1968 naar het RUCA (Rijks Universitair Centrum Antwerpen) was geëmigreerd en assistent werd in het laboratorium van de menselijke biochemie van professor dr. W. Dierick. Zij kwamen elkaar weer tegen na een onderbreking van 9 jaar.
Achtereenvolgens werd Lagrou werkleider (1973), part-time docent-werkleider (1975), voltijds docent (1981) en eindelijk gewoon hoogleraar (1986). Hij werd emeritus in 2005.
Albert Lagrou overleed op 4 juli 2020, exact de datum van zijn 56ste huwelijksverjaardag.
Onderwijs aan geneeskunde en farmacie
De onderwijsopdracht van Lagrou veranderde gedurende zijn academische loopbaan: van de analytische scheikunde voor chemici te Gent naar de oefeningen in de biochemie en de biochemie van de mens voor de opleiding tot arts in de faculteit geneeskunde. Hij concipieerde talrijke nieuwe relevante practica-experimenten. Dat deze bij de studenten veel succes kenden, mag blijken uit het feit dat de huisarts van ondergetekende, dr. Werner Van Peer, hem tijdens een consultatie meedeelde dat deze de allerbeste herinneringen had aan de zeer heldere practica-oefeningen gegeven door Lagrou. Zijn leeropdracht (theoretische lessen) startte in 1975 met de plaatsvervanging voor de cursus Algemene Biochemie voor de tweede kandidatuur farmacie. Tijdens de inrichting van de verticale structuur in de opleiding van het onderwijs in de farmaceutische wetenschappen tussen RUCA en UIA speelde Lagrou een sleutelfiguur in de gemeenschappelijke onderwijscommissie. Geleidelijk werd zijn leeropdracht uitgebreid naar de analytische scheikunde, de analyse van de eetwaren en de biochemische analyse (telkens in de tweede kandidatuur/ tweede jaar bachelor).
Zijn onderzoek, dat weerspiegeld wordt in zijn publicaties, toont aan dat Lagrou een buitengewoon intelligente persoon was, die zich in verschillende domeinen van de wetenschap volledig kon inleven. In zijn Gentse jaren specialiseerde hij zich in de elektrochemie en tijdens zijn Antwerpse periode deed hij onderzoek in verschillende andere domeinen. Hij startte zijn onderzoek in het gebied van de biochemie van de lipiden, vervolgens op het metabolisme en de functie van dolichol en derivaten. Daarna onderzocht hij met zijn onderzoeksgroep de rol van de eiwitisoprenylering bij gecontroleerde exocytose. Ten slotte heeft zijn onderzoek zich vooral geconcentreerd op het voorkomen van oxidatieve stress bij diabetes en meer specifiek de rol van ijzer.
International Conferences on the Biosciences of Lipids
Naast zijn dienstverlening intra- en extra muros was hij lid van talrijke Belgische wetenschappelijke en buitenlandse internationale verenigingen. Zijn belangrijkste internationale activiteit was dat hij lid was van het ICBL (International Conferences on the Biosciences of Lipids). Tijdens de periode 1985-2005 was hij lid van het Steering Committee en hij was president voor de periode 1990-1997. Verder was hij lid van het editoriaal bestuur van verschillende wetenschappelijke tijdschriften, evenals referee van een zestal wetenschappelijke tijdschriften. Hij nam deel aan tal van nationale en internationale wetenschappelijke congressen. In het kader van de activiteiten van de Europese Federatie van Biochemische Verenigingen (FEBS) organiseerde Lagrou specifieke cursussen voor gevorderden. Hij nam deel aan verschillende ronde tafel discussies en nam actief deel aan talrijke congressen. Hij bezocht en verbleef in talrijke buitenlandse laboratoria, zoals het belangrijke laboratorium van prof. Dr. Leonard D. Kohn (1935-2012) te Washington VS (National Institute of Health), de wereldbekende specialist in het domein van het onderzoek van het functioneren van de schildklier.
Bij het nagaan van zijn publicaties blijkt duidelijk dat Lagrou zich in verschillende domeinen van de wetenschap sterk profileerde.
em. prof. dr. Hendrik Deelstra, FFBD, UAntwerpen
27 mei 2024