1935-2003
William Lambrechts was gewoon hoogleraar aan het departement rechten van de Universitaire Instelling Antwerpen en advocaat, maar vooral: een mens van goede wil. Te zijner nagedachtenis wordt jaarlijks de Prijs Prof. William Lambrechts uitgereikt aan de Faculteit Rechten van de Universiteit Antwerpen.
Gewoon hoogleraar
William Lambrechts werd geboren te Washington op 16 november 1935. Hij studeerde rechten en criminologie aan de Rijksuniversiteit Gent, waar zijn vader Pieter Lambrechts, historicus, rector was.
Aan deze universiteit startte hij ook op 1 oktober 1959 zijn academische loopbaan als assistent administratief en grondwettelijk recht bij professor A. Mast die hij bijzonder bewonderde.
Terwijl hij assistent was, werd W. Lambrechts aangesteld als docent aan het Provinciaal Hoger Instituut voor Bestuurswetenschappen in Antwerpen, dat avondonderwijs verzorgde voor ambtenaren. Hij bleef hier doceren tot aan de opheffing van dit instituut in 1989. De belangrijkste stap in zijn academische loopbaan was zijn benoeming, met ingang van 1 oktober 1973, tot docent aan het departement Rechten van de toenmalige Universitaire Instelling Antwerpen. Aanvankelijk doceerde hij administratief recht, vergelijkend publiekrecht en organisatie van juridische beroepen, later ook milieurecht en rechtsvergelijking.
W. Lambrechts was een uitstekend lesgever, die doceerde met hart en ziel. Hij hield veel van het contact met de studenten, die hem bijzonder waardeerden.
Bij zijn emeritaat werd hem tijdens een academische viering in september 2001 een huldeboek aangeboden getiteld Zorgvuldig en milieubewust besturen. Dit werk is een bloemlezing van de belangrijkste geschriften van W. Lambrechts, gegroepeerd rond de volgende thema’s: bestuurlijk procesrecht; territoriale decentralisatie; het zorgvuldigheidsbeginsel; milieurecht; en ambtenarenrecht. De titel van het boek kon niet beter worden gekozen: zorgvuldig en milieubewust besturen was immers dé grote bezorgdheid van W. Lambrechts, en daar heeft hij meer dan een steentje toe bijgedragen. Hij schreef diverse standaardwerken, onder meer Geschillen van bestuur en Milieurecht. Op het vlak van het milieurecht heeft hij ongetwijfeld een pioniersrol vervuld in Vlaanderen, onder meer als ondervoorzitter van de Interuniversitaire Commissie tot Herziening van het Milieurecht in Vlaanderen.
Hij kon ook uitstekend andere wetenschappers motiveren: met weinig woorden, maar door veel vrijheid en vertrouwen te schenken.
Aan de universiteit vervulde hij ook diverse beleidsfuncties: ondervoorzitter en voorzitter van het departement Rechten, voorzitter van de Faculteit Rechten en Politieke en Sociale Wetenschappen, lid van de Raad van Bestuur van de UIA en van het Instituut voor Milieukunde; voorzitter van de examencommissie van het derde licentiaat Rechten.
Advocaat
W. Lambrechts was van 1958 tot 1993 tevens een gerenommeerd advocaat bij de balie te Antwerpen.
Hij begon zijn loopbaan als advocaat-stagiair aan de Antwerpse balie, bij mr. René ridder Victor, de stichter van het onder juristen welbekende Rechtskundig Weekblad. De jonge W. Lambrechts begon dan ook reeds vroeg te publiceren in dit Rechtskundig Weekblad, wat hij trouwens tot kort voor zijn overlijden is blijven doen. W. Lambrechts zal de lezers van dit tijdschrift vooral bijblijven als diegene die, in de tijd dat de arresten van de Raad van State nog niet digitaal en zelfs niet in papieren versie voor het grote publiek beschikbaar waren, deze rechtspraak duidde met zijn korte, glasheldere annotaties.
Als advocaat pleitte hij voornamelijk voor de Raad van State, het administratief rechtscollege dat hem zo dierbaar was in de strijd tegen onzorgvuldig bestuur. Een voorzitter van dit rechtscollege omschreef hem ooit als ‘een heer in het verkeer’: altijd voorkomend, altijd vriendelijk, ook voor zijn tegenstrevers in de rechtszaal. De studenten konden mee genieten van deze jarenlange baliepraktijk, die rijk gestoffeerde colleges opleverde. Zijn afscheidscollege op de universiteit handelde trouwens over ‘De Raad van State en de nieuwe politieke cultuur’.
Een mens van goede wil
William Lambrechts was echter vooral een minzaam man, steeds even vriendelijk voor iedereen, met een bijzonder warm hart. Een heel moedig man ook, die zijn laatste strijd streed met een leeuwenhart.
Hoe belangrijk zijn werk voor hem ook was, zijn grootste bron van vreugde waren zijn echtgenote, zijn zoon en dochter, zijn kleinkinderen. Zijn lijfspreuk was niet voor niets: Daar alleen kan liefde wonen, daar alleen is ’t leven zoet, waar men stil en ongedwongen alles voor elkander doet.
Prijs Professor William Lambrechts
Na zijn overlijden op 28 maart 2003 besliste zijn echtgenote om een prijs in het leven te roepen, de Prijs Prof. W. Lambrechts. Deze prijs wordt jaarlijks uitgereikt op de UAntwerpen aan de masterstudent die de beste scriptie schreef in het domein van het bestuursrecht en/of het milieurecht.
De jury voor deze prijs selecteerde in het verleden briljante studenten, van wie er velen ondertussen zelf gepromoveerd zijn tot doctor in de rechten, en een aantal onder hen werden voltijds of deeltijds professor aan diezelfde Universiteit Antwerpen. Aldus is de cirkel mooi rond. Elk einde betekent een nieuw begin.
em. prof. dr. Ingrid Opdebeek, FRECHT, UAntwerpen
15 december 2024